Wat is viscerale therapie? - Upledger Instituut

Barral Instituut Nederland

Het Barral Instituut Nederland biedt modules en masterclasses viscerale therapie aan.

Er is een nauwe samenwerking met het wereldwijde Upledger-Barral netwerk en specifiek met het Amerikaanse Barral Instituut op het gebied van ontwikkeling, innovatie en research van de viscerale therapie. Belangrijkste docent viscerale is Mark Bloemberg. Behalve in Nederland geeft hij over de hele wereld cursussen Viscerale Therapie.

De centrale database met artikelen, research en case-studies is vrij toegankelijk via deze link.

Viscerale Therapie

Viscerale therapie bestaat uit gerichte manuele technieken, die het herstel van een normale, gezonde beweeglijkheid van het bindweefsel rondom de inwendige organen ondersteunen. Deze op de fasciën gerichte mobilisaties kunnen tot aanpassing en verbetering van de structuur en functie van de inwendige organen en orgaansystemen leiden en helpen zo het lichaam zijn natuurlijke gezondheid te behouden.

Grondlegger van de viscerale therapie: Jean Pierre Barral

De Viscerale Therapie is ontwikkeld door Jean-Pierre Barral, R.P.T., D.O. in samenwerking met Alain Croibier, R.P.T. D.O.

Gedurende zijn carrière is Jean Pierre Barral erkend als vernieuwer en als toonaangevend voorstander van onderzoek naar nieuwe therapieën. Met name door zijn onderzoek naar Viscerale Therapie verwierf hij internationale faam.

J.P. Barral is mede-oprichter van het Barral Instituut in Florida en directeur van ‘The Department of Osteopathic Manipulation’ aan de ‘University of Paris School of Medicine’

J.P. Barral is auteur van

Visceral Manipulation I
Visceral Manipulation II
The Thorax
Urogenital Manipulation
Manual Thermal Evaluation
An Osteopathic Approach to Whiplash and other Trauma
Manual Therapy for the Peripheral Nerves
Manual Therapy for the Cranial Nerves

Ook schreef hij een boek over Viscerale Therapie voor mensen met en zonder medische achtergrond: Comprendre les messages de votre corps. Dit boek is vertaald in het Nederlands en heet: Signalen van je lichaam.

Jean Pierre Barral, grondlegger van de viscerale therapie.

Beweging van organen

In de jaren 70 ontdekte Barral dat er bij een optimale gezondheid een voortdurende beweging bestaat tussen de fascie van de inwendige organen en zijn omgeving. Tijdens activiteiten zoals wandelen en bukken, moeten de fasciën rondom de inwendige organen ten opzichte van elkaar en hun omgeving (het musculoskeletaal systeem) kunnen bewegen en glijden. Deze relatie blijft stabiel, ondanks het feit dat het lichaam een eindeloze variatie aan bewegingen doormaakt. Echter, als een orgaan niet optimaal kan bewegen – ten gevolge van infecties, ontstekingen, verklevingen, abnormale spanning of verplaatsing – dan zal het andere organen en lichaamsstructuren ongunstig beïnvloeden. Deze disbalans zal in eerste instantie restricties en chronische irritatie in het musculoskeletale systeem creëren. Op langere termijn kunnen er ook klachten ontstaan van de organen zelf, zoals obstipatie, maagzuur, et cetera.

Toepassing van viscerale therapie

Het viscerale systeem is neurologisch en mechanisch sterk verbonden met het gehele bewegingsapparaat. Deze verbindingen geven deels een verklaring voor het fenomeen referred pain of ‘uitstralende pijn’: pijn op een andere plek dan de aandoening. Een goed voorbeeld hiervan is het hart.
Hartklachten kunnen gepaard gaan met referred pain op de volgende plaatsen: midden op de borst, tussen de schouderbladen, rond de schouder, in de nek en in het aangezicht. In principe kan bij iedere aandoening aan elk inwendig orgaan referred pain ontstaan. Zo kan bijvoorbeeld een restrictie (stoornis) in de fasciën rondom de lever of galblaas tot pijnklachten leiden in de rechterschouder in de vorm van een frozen shoulder.

De viscerale Therapie is een uitstekende aanvulling c.q. uitbreiding op de huidige traditionele manier van denken, onderzoeken en behandelen. J.P. Barral stelt dat meer dan 95% van de klachten over het bewegingsapparaat ontstaan door stoornissen in de fasciën rondom de inwendige organen.

Principes van viscerale therapie

Door het werk en onderzoek van Jean-Pierre Barral zijn wij nu in staat de verstoorde beweeglijkheid van het bindweefsel rondom de inwendige organen vast te stellen, te onderzoeken en te behandelen.
Viscerale Therapie is gebaseerd op twee principes:

Alle organen, botstructuren, spieren en het zenuwensysteem zijn omgeven en onderling verbonden door fasciën (bindweefsel).
Elk inwendig orgaan beweegt binnen deze fasciën om een eigen fysiologische as.

Viscerale therapie is een fascie therapie van de organen, zenuwen en bloedvaten. Bij het Barral Instituut leer je hoe je dat kunt doen.

Interactie

Bij de viscerale Therapie onderzoeken en behandelen we ook de wervelkolom, het bekken en de gewrichten (hard frame), die de inwendige organen omgeven. Zo leggen we diagnostisch een link tussen enerzijds de fasciën rondom de inwendige organen en anderzijds het hard frame. We hebben de mogelijkheid om beide te behandelen. De technieken blijken namelijk niet alleen effectief in de behandeling van restricties in de fasciën rondom de organen, maar ook in de behandeling van de structuren van het hard frame. Op deze manier kunnen we een harmonieus bewegend orgaansysteem in het lichaam tot stand brengen.

Letselketens

De mechanische verbindingen of ‘bindweefselroute’ vormen lichaamseigen patronen, waardoor een restrictie in de fascie van een orgaan effect kan hebben elders in het lichaam. Zo’n patroon noemen we een letselketen. Een voorbeeld hiervan is een restrictie in de fascie van de rechternier, die op den duur klachten kan veroorzaken in de nek. De nierfascie is verbonden met het diafragma, het diafragma is verbonden met de pleura, en de pleura via ligamentaire verbindingen met de laag cervicale regio (C6-C7-Th1). Lokaal cervicaal behandelen heeft in dit geval geen optimaal effect, als niet ook de oorzaak – de restrictie in de fascie rondom de rechternier – behandeld wordt.

Een ander voorbeeld van zo’n letselketen is het lumbale pseudo-radiculaire syndroom aan de rechterzijde, dat is ontstaan als gevolg van verklevingen in de buikholte na een appendectomie. Op langere termijn kan de houding van het lichaam zich zelfs structureel aan deze stoornis aanpassen, wat weer kan leiden tot chronische klachten van het bewegingsapparaat.